Klaas Kroezen in de Ouders van Nu “In mijn hoofd was ik al vader toen die rol van me werd afgenomen”

‘In mijn hoofd was ik al vader toen die rol me werd afgenomen’
Klaas Kroezen (37) kreeg met zijn vrouw Rosalie zeven keer een miskraam.

‘Een maand nadat Rosalie en ik trouwden, werd ze zwanger. Ik was uitzinnig van enthousiasme. "Ik word gewoon vader!" bleef ik roepen. In mijn hoofd was ik al vader toen die rol me na zes weken werd afgepakt. Rosalie verloor bloed. Ik hoopte dat het vals alarm was, maar helaas. Het voelde alsof me iets werd afgenomen. Voor het eerst in mijn leven voelde ik me compleet leeg vanbinnen. Gelukkig konden Rosalie en ik goed met elkaar over ons verdriet praten. Toch voelde ik de grote verantwoordelijkheid om haar hierdoorheen te slepen. Haar leven weer leuker te maken.

LABRADOODLE-TROOST
Onze kinderwens groeide door die miskraam, maar het bleef misgaan. Steeds weer kreeg Rosalie tussen de zes en twaalf weken zwangerschap een miskraam. Tijdens de vierde keer waren we net één dag op vakantie in Spanje. We zeiden: fuck it, we gaan nu gewoon vakantie houden. We hebben die dagen gelachen en intens verdrietig en woedend in de zee staan schreeuwen. Toen we thuiskwamen, besloten we niet het grote verdriet te willen vullen; we namen een labradoodle. Drie jaar later is onze Boef nog steeds een prachtig lichtpunt van die periode. Ook werk was in die tijd een prettige afleiding. Ik ben een internetondernemer met twintig man in dienst. Ik voelde me klote, maar mijn zaak moet nu eenmaal doordraaien.

SCHILDKLIERPROBLEEM
Rosalie bleek een beginnend schildklierprobleem te hebben en daarmee een grotere kans op miskramen. Ze deed mee aan een onderzoek waarbij een groep echte medicijnen tegen het schildklierprobleem kreeg en de andere een placebo. Weer twee miskramen. Rosalie kreeg de placebo te krijgen. Ik vroeg de artsen over te gaan op het echte medicijn, ook al was het effect nog niet bewezen. Rosalies bloedwaarden werden beter en ze werd voor de zevende keer zwanger. We waren vol goede hoop. We wisten de oorzaak, nu kon het toch niet meer misgaan? Met collega’s stond ik boven op een berg toen Rosalie me vanuit Nederland belde. “Het is wéér mis. Weer bloedverlies.” Totaal verslagen ging ik de berg af.

ONDRAAGLIJK VERDRIET
De volgende ochtend in het vliegtuig naar huis besefte ik: ik word nooit vader, we gaan hiermee stoppen. Het voelde alsof we verder geen keuze hadden. Het verdriet na zeven miskramen was ondraaglijk geworden. Drie dagen later bleek bij de echo het hartje toch te kloppen. Ik had al losgelaten dat ik vader zou worden, en nu leek het toch te lukken. Een ongelooflijk diep gevoel. Madelief is nu twee jaar oud. Ons wondertje. Het verdriet van zeven miskramen verbleekt bij de rijkdom van een kind. Rosalie is inmiddels weer vijftien weken zwanger en alles lijkt goed te gaan. Hoe mooi zou het zijn, een tweede?

--> Tijdens het schrijven was Rosalie vijftien weken zwanger. 26 januari 2022 is Klaas junior geboren.